In ons dagelijks leven in Nederland weten we ondertussen dat bij de Albert Heijn bij ons je in de winkel geen bereik hebt, wat er voor zorgt dat als we elkaar proberen te bellen en de telefoon gaat niet over we vrij zeker zijn dat onze wederhelft in de supermarkt is. Hier in Zuid-Afrika is geen bereik een heel ander begrip, het is vrij normaal om het erover te hebben dat 30 kilometer verderop er pas weer telefoon bereik is.

Toen we na een paar uur rijden aankwamen in het Kghalagadi Transfontier Park en we in de supermarkt wat dingen hadden gekozen om ’s avonds te eten bleek dat je niet kon pinnen, en de ATM (om geld uit de muur te trekken) deed ook niets. Aangezien we totaal geen cash meer hadden bedachten we om een stukje terug te rijden naar het dichtstbijzijnde dorp of tankstation om daar te pinnen zodat we toch wat voor het avondeten hadden, maar blijkbaar was er die dag onderhoud aan het elektriciteitsnet waardoor alle mobiele verbindingen eruit lagen. Waarschijnlijk kon je in Upington wel pinnen, zo’n 200 kilometer verderop….

We zijn maar gewoon het park ingereden in de hoop dat het later weer zou werken en we alsnog eten konden kopen, na een rondje rijden van een paar uur kwamen we dichter in de buurt van het hoofdkamp en ontvingen we een SMS op ons Zuid-Afrikaanse telefoonnummer van mijn werk, we waren weer even in de bewoonde wereld, en waren zo blij met dit bericht, het telefoonnetwerk deed het weer! we konden weer betalen!